سمه تعالي. «فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعَالَمِينَ». خبر برخورد خشن و غيرانساني دولت چين در منطقه «سين كيانگ» كه منجر به كشته و زخمي شدن و دستگيري تعداد زيادي از مسلمانان و مردم بي‌دفاع آن منطقه گرديد، موجب تأسف و تأثر شديد اينجانب گرديد.
حاکمان مستبد چين به جاي رفع معضلات و مشکلات مسلمانان اين کشور که بخش قابل توجهي از جمعيت آن سرزمين را تشکيل مي‌دهند، با اشکال مختلف در صدد خاموش کردن اعتراض‌هاي مردمي برآمده‌اند و در اين ميان با قطع رسانه‌هاي ارتباطي، عدم اطلاع رساني از فجايع و ارتباط دادن اين اعتراضات به قدرت‌هاي بيگانه -كه بطلان و مكر و حيله بودنش از روز، روشن تر است- به خود جرأت داده اند تا به حريم و حقوق انسان هاي بي دفاع تجاوز نمايند و مي‌کوشند با انتساب اين اعتراضات به عوامل خارجي، هرگونه اقدام و اعتراض بين المللي و مردمي را از سوي ديگر كشورها خاموش سازند، اما مستبدان غافل از آنند که فرياد انسان‌هاي مظلوم و ستمديده و آه و درد زجرديدگان و خون‌هاي به ناحق ريخته شده انسان‌ها گريبان آن‌ها را خواهد گرفت و صداي اعتراض به حقّ اين مردم مظلوم را در جهان منعکس خواهد ساخت.
اين جنايات در کشور چين آن هم عليه مسلمانان اين کشور در حالي رخ داده است که سران اين کشور داعيه ارتباط مسالمت آميز با کشورهاي مسلمان و گسترش مراودات اقتصادي و حتي تسلط بر بازارهاي تجاري آنان را دارند، اما سؤال اين است که رهبران سرکوبگر چين چگونه مي‌توانند با اين کشتارها و دست گيري‌ها که باعث هتک حرمت قاطبه مسلمانان گرديده است، در امور تجاري و اقتصادي آن‌ها نفوذ نمايند؟ آيا آن‌ها که ادعاي پيوستن به دنياي آزاد را دارند ولي هنوز در عصر داس و چکش به سر مي‌برند، مي‌توانند با پشتوانه زور و استبداد، نظرات شهروندان خود را به وسيله چماق، باتوم برقي و حضور شبه نظاميان در نطفه خفه سازند؟
اين جانب ضمن توجه دادن همه دولت‌ها به حفظ حرمت، کرامت و حقوق انسان‌ها از تمام آزاديخواهان جهان از هر صنف و طبقه و دولت‌هاي مدافع حقوق بشر مي خواهم که اين جنايت‌ها را محکوم کرده و با استفاده از تمام ظرفيت‌هاي ملي و قانوني خود از تكرار اين گونه جنايت‌هاي سبعانه و غيرانساني در تمام نظام‌هاي بشري جلوگيري نمايند؛ و چگونه چنين نباشد حال آن كه سكوت و بي‌تفاوتي در مقابل اين گونه ظلم ها به مردم، كه صاحبان اصلي قدرت مي‌باشند، گناهي نابخشودني است چه رسد به ترويج و كمك به آن‌ها که قطعاً گناهي بزرگتر به شمار مي‌آيد و سبب شريك شدن در خلاف ها و جنايت هاي آنان بوده و مي باشد. بايد توجه داشت كه از نظر اسلام، تضييع حقوق انسان ها از گناهاني است كه مورد مغفرت خداوند بخشنده و مهربان قرار نمي‌گيرد.
حاکمان مستبد چين به جاي رفع معضلات و مشکلات مسلمانان اين کشور که بخش قابل توجهي از جمعيت آن سرزمين را تشکيل مي‌دهند، با اشکال مختلف در صدد خاموش کردن اعتراض‌هاي مردمي برآمده‌اند و در اين ميان با قطع رسانه‌هاي ارتباطي، عدم اطلاع رساني از فجايع و ارتباط دادن اين اعتراضات به قدرت‌هاي بيگانه -كه بطلان و مكر و حيله بودنش از روز، روشن تر است- به خود جرأت داده اند تا به حريم و حقوق انسان هاي بي دفاع تجاوز نمايند و مي‌کوشند با انتساب اين اعتراضات به عوامل خارجي، هرگونه اقدام و اعتراض بين المللي و مردمي را از سوي ديگر كشورها خاموش سازند، اما مستبدان غافل از آنند که فرياد انسان‌هاي مظلوم و ستمديده و آه و درد زجرديدگان و خون‌هاي به ناحق ريخته شده انسان‌ها گريبان آن‌ها را خواهد گرفت و صداي اعتراض به حقّ اين مردم مظلوم را در جهان منعکس خواهد ساخت.
اين جنايات در کشور چين آن هم عليه مسلمانان اين کشور در حالي رخ داده است که سران اين کشور داعيه ارتباط مسالمت آميز با کشورهاي مسلمان و گسترش مراودات اقتصادي و حتي تسلط بر بازارهاي تجاري آنان را دارند، اما سؤال اين است که رهبران سرکوبگر چين چگونه مي‌توانند با اين کشتارها و دست گيري‌ها که باعث هتک حرمت قاطبه مسلمانان گرديده است، در امور تجاري و اقتصادي آن‌ها نفوذ نمايند؟ آيا آن‌ها که ادعاي پيوستن به دنياي آزاد را دارند ولي هنوز در عصر داس و چکش به سر مي‌برند، مي‌توانند با پشتوانه زور و استبداد، نظرات شهروندان خود را به وسيله چماق، باتوم برقي و حضور شبه نظاميان در نطفه خفه سازند؟
اين جانب ضمن توجه دادن همه دولت‌ها به حفظ حرمت، کرامت و حقوق انسان‌ها از تمام آزاديخواهان جهان از هر صنف و طبقه و دولت‌هاي مدافع حقوق بشر مي خواهم که اين جنايت‌ها را محکوم کرده و با استفاده از تمام ظرفيت‌هاي ملي و قانوني خود از تكرار اين گونه جنايت‌هاي سبعانه و غيرانساني در تمام نظام‌هاي بشري جلوگيري نمايند؛ و چگونه چنين نباشد حال آن كه سكوت و بي‌تفاوتي در مقابل اين گونه ظلم ها به مردم، كه صاحبان اصلي قدرت مي‌باشند، گناهي نابخشودني است چه رسد به ترويج و كمك به آن‌ها که قطعاً گناهي بزرگتر به شمار مي‌آيد و سبب شريك شدن در خلاف ها و جنايت هاي آنان بوده و مي باشد. بايد توجه داشت كه از نظر اسلام، تضييع حقوق انسان ها از گناهاني است كه مورد مغفرت خداوند بخشنده و مهربان قرار نمي‌گيرد.
0 نظرشما در مورد این خبر چیست؟:
ارسال یک نظر